Interpretacja warta uwagi. Teraz pasuje mi to jego "Save me" i płacz na kolanach żony.

W ogóle końcowa sekwencja filmu jest wg. mnie jedną z ciekawszych jakie dotąd widziałem. Ma w sobie głębię.

Hm, ciekawe, ale ja to widzę inaczej: myślę, że główny bohater na początku jest niewinny, trochę jak dziecko, największe zło z jakim się styka to oszukiwanie żony w sprawie palenia papierosów. Gdy wnika głębiej w sprawę styka się moralnym zepsuciem na tak wielką skalę, że nie potrafi tego zrozumieć. W pewnym momencie śledztwo przestaje traktować jak pracę, staje się rozpaczliwą próbą znalezienia odpowiedzi: "dlaczego, w jakim celu, z jakich przyczyn?". Tej odpowiedzi jednak nie ma, mordercy okazują się tak naprawdę zwykłymi ludźmi, "maszyna" wygląda bez maski jak niegroźny jełop, w dodatku mieszka z mamą, żaden z bandziorów nie ma wyrzutów sumienia i nie traktuje tego co się stało szczególnie poważnie. Mamy więc czyste, niewytłumaczalne i absolutne zło. Zetknąwszy się z nim główny bohater traci wiarę w świat, ludzi i sens wszystkiego, nawet sens własnego śledztwa... Tę wiarę przywraca mu jednak matka dziewczynki, dla której sprawiedliwość będzie choćby cząstkowym ukojeniem. Niech wie, że przy najmniej dla jednej osoby życie śmierć jej córki jest warta więcej niż tania, ośmiomilimetrowa taśma...

@Ljuty: Twój komentarz powinien być bardziej widoczny tu na forum. Świetne ujęcie filmu i jego interpretacja.